Veteranen, dames en heren,
De 1ste Onafhankelijke Poolse Parachutisten Brigade, die onder bevel stond van Generaal Sosabowski zit diep verankerd in de harten van de inwoners van Driel, één van de elf dorpen van onze gemeente Overbetuwe.
Ouders en grootouders hebben hun belevenissen verteld aan hun kinderen en kleinkinderen, die het op hun beurt weer doorvertellen aan hún kinderen.
Niet als spannend oorlogsverhaal, maar om te getuigen van hun be- en verwondering dat – meest jonge – soldaten in een hun onbekend land de moed hadden hier gedropt te worden.
Velen van hen hebben dat niet aan hun eigen kinderen, zo zij die al hadden, kunnen navertellen.
Het is belangrijk dat ónze jeugd het verhaal kent.
En een beetje begrijpt wat er zich hier heeft afgespeeld voor hun vrijheid.
En hoe moeilijk is dat, als je als kind van deze tijd nooit de dreiging zelfs maar hebt gekend van oorlog of het ontbreken van democratie.
Je niet weet wat honger is.
Je niet weet wat oorlogsangst betekent.
Toch zijn het deze jonge mensen die de herinnering aan die septemberdagen van 1944 moeten vasthouden en de les die er uit te leren valt, moeten uitdragen.
Zodat de brug die te ver was een brug naar de toekomst wordt.
Het is daarom ook zo belangrijk dat er veel aandacht besteed wordt aan de jaarlijkse Airborne Internationale Jeugdconferentie, waar onder andere de jeugd uit de partnersteden van de vier Airbornegemeenten aan deelnemen.
Met een wat droeve blijdschap heb ik vorig jaar deelgenomen aan de plechtige bijeenkomst van het eerherstel van Generaal Sosabowski en zijn manschappen.
Droef omdat dat zo laat geschiedde en veel Polen dat niet meer hebben mogen meemaken, blij dát het uiteindelijk wel is gebeurd.
Blij ook dat Engelse veteranen achter dit besluit van de Nederlandse regering konden staan, getuige de plaquette die namens de British Airborne Forces vorig jaar is aangeboden.
En bij de herdenking van de Poolse landing betrek ik daarom ook de grondtroepen van het 4de Dorset Regiment, dat als enig regiment vanaf Nijmegen Driel wist te bereiken om de Polen te ondersteunen en de oversteek naar de andere kant van de Rijn maakte. Ook weinigen van hen keerden naar huis terug.
Dames en heren,
Steeds kleiner wordt het aantal dat uit eigen ervaring nog kan vertellen over de gebeurtenissen van die septemberdagen.
De ervaring van de gebeurtenissen van toen zijn, gezien de dagelijkse beelden van oorlog en terreur, niet bij machte dat geweld in onze wereld van nu te voorkomen.
Geen reden om de strijd voor vrede en democratie dan maar op te geven.
Blijvend moeten wij ons daarvoor in willen zetten.
Daarmee invulling gevend aan onze dankbaarheid jegens de gevallenen, opdat hun strijd en inzet niet tevergeefs is geweest.