Toespraak Dr. Hal Sosabwoski
Ministers-presidenten, Excellenties, Minister van Defensie, Ministers-presidenten, Burgemeester, Veteranen, inwoners van Driel en overige aanwezigen.
Ik voel mij zeer vereerd namens mijn familie hier tot u te mogen spreken tijdens de 65ste herdenking van Operatie Market Garden. 65 jaar geleden heeft mijn overgrootvader leiding gegeven aan zijn manschappen om in Nederland een rechtvaardige strijd te voeren. Voor hen op vreemde bodem. Zij waren immers opgeleid om in hun eigen land te worden ingezet en droomden ervan om bij te kunnen dragen aan de bevrijding van Warschau. Ik ben voortdurend verbaasd over de dankbaarheid van de bevolking van Nederland en in het bijzonder de inwoners van Driel. In de afgelopen jaren is er veel veranderd met betrekking tot de bekendheid van de Brigade en Generaal Sosabowski. Het meest aansprekend is de toekenning van de Militaire Willemsorde en de uitreiking op 31 mei 2006 aan de Brigade en de Bronzen Leeuw aan de Generaal, mijn overgrootvader, namens de bevolking van Nederland, door Hare Majesteit Koningin Beatrix.
Ik wil graag twee persoonlijke woorden van dank maken.
Tijdens deze 65ste herdenking wil ik u wijzen op de herculeuse inspanningen van velen in het dorp om de nagedachtenis aan generaal Sosabowski in stand te houden. Ik wil u ook wijzen op hetgeen Tony Hibbert en Brian Urquhart hebben gedaan om de naam van generaal Sosabowski in ere te herstellen.
Deze dank moet ook gericht worden aan de bevolking van Driel. Eén persoon zou ik daarbij nu speciaal willen noemen. Een man die onvermoeibaar vele jaren belangeloos leiding geeft om ervoor te zorgen dat deze jaarlijkse herdenkingen vlekkeloos verlopen. Deze herdenkingen verlopen jaarlijks zo efficiënt door zijn inzet. Ik heb het uiteraard over Arno Baltussen. Later vandaag zal ik Arno, namens mijn familie, gesigneerde kopieën aanbieden van autobiografieën van de Generaal. Deze worden hem aangeboden namens Hal Sosabowski, Jeremy Sosabowski, Stan Sosabowski and Michael Sosabowski. Daarom wil ik u vragen om de inzet van de bevolking van Driel symbolisch te bevestigen door Arno een applaus te geven voor zijn geweldige inzet.
Ik zou willen eindigen met een persoonlijk woord te richten tot de veteranen.
Wij zullen niet vergeten wat u heeft gedaan. Wij zullen nooit onze verplichtingen aan u kunnen vergoeden, daarom zeg ik u namens onze generatie en als vader van twee kinderen: Wij zijn vrij dank zij uw moed en uw onzelfzuchtigheid en opoffering, en nooit hebt u daarvoor iets teruggevraagd.
Ik vraag u de laatste 2 woorden van mijn speech te accepteren als een symbolisch geschenk aan u;
Dank u!