Z inicjatywy liczącej półtora miliona członków Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, polska służba ochrony lotnictwa w 1937 roku zapoczątkowała skoki spadochronowe w Polsce. 5 września 1937 roku w obecności licznej grupy widzów spadochroniarze zostali zrzuceni z Fokkera E-VIIE/3m w okolicy Legionowa. Następnie rozpoczął się pierwszy wojskowy konkurs skoków spadochronowych.
Po militarnej klęsce we wrześniu 1939 roku polska armia została na nowo uformowana we Francji. 13 listopada 1939 roku Polski Komitet Ministrów potajemnie założył Związek Walki Zbrojnej. Celem organizacji było: „tworzenie ośrodków rzeczywistego oporu narodowego, prowadzenie działań zbrojnych przeciwko okupantowi oraz przygotowywanie narodowego powstania na tyłach frontu w chwili, gdy regularna armia polska dotrze do granic Polski”. Kontakty z Polską miały być podtrzymywane poprzez zrzuty spadochroniarzy. Z powodu kapitulacji Francji wykonanie tego ambitnego planu stało się prawie niemożliwe.
Po kapitulacji Francji prezydent Polski, naczelny wódz sił zbrojnych oraz rząd przenieśli się do Anglii, aby tam kontynuować walkę po stronie Wielkiej Brytanii. 29 czerwca 1940 roku generał Władysław Sikorski, Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych utworzył w Anglii Związek Walki Zbrojnej. W protokole z czerwca 1940 roku dotyczącym włączenia sił powietrznych oraz armii do wsparcia powstania w Polsce postulowano utworzenie ośrodków szkoleniowych dla oficerów łącznikowych, specjalistów do spraw sabotażu oraz spadochroniarzy. Wzywano też do formowania jednostek spadochronowych, które mogłyby zostać szybko zrzucone nad Polską.
23 sierpnia 1940 roku w obozie wojskowym Kanadyjskich Oficerów w Eliock w Szkocji utworzono 4 Brygadę Kadrową Strzelców (4BSK). Jej dowódcą został pułkownik Sosabowski. We wrześniu 1940 roku rozpoczęły się szkolenia specjalistów do spraw sabotażu, którzy mieli zostać rozmieszczeni w Polsce. Pierwsza grupa oficerów 4 Brygady Kadrowej Strzelców (4BKS) uczestniczyła w kursie sabotażu w ośrodku szkoleniowym Kierownictwa Operacji Specjalnych (SOE) w Inverlochy Castle (Szkocja).
10 października 1940 roku generał Sikorski wydał rozkaz dzienny o przygotowaniach do powstania w Polsce. Rozkaz zawierał konkretne instrukcje dotyczące wsparcia i ochrony walczących z powietrza oraz zrzutu spadochroniarzy. Pierwsze polskie szkolenia dla spadochroniarzy w brytyjskim ośrodku szkoleniowym w Ringway pod Manchester rozpoczęły się 28 października 1940 roku. To tutaj szkolono spadochroniarzy Armii Krajowej, którzy następnie w styczniu 1941 roku przeszli kurs sabotażu w ośrodku Kierownictwa Operacji Specjalnych (SOE) w Briggens. W nocy z 15 na 16 lutego 1941 roku wystartował pierwszy samolot z Anglii do Polski z trzema polskimi spadochroniarzami na pokładzie. Zostali oni zrzuceni w okolicach Skoczkowa. Ich zadaniem było wsparcie ruchu oporu.
15 marca 1941 roku 4 Brygada Kadrowa Strzelców otworzyła ośrodek szkoleniowy dla spadochroniarzy w Largo House (Szkocja). To centrum szkoleniowe było znane pod nazwą „Małpi Gaj”.
Polacy zbudowali w sierpniu w Lundin Links, w okolicy Largo House, wieżę ćwiczebną, z której można było oddawać skoki. Ten typ wieży ćwiczebnej posłużył jako przykład dla Brytyjskich szkoleń spadochronowych.
20 czerwca 1941 roku generał Sikorski zatwierdził projekt polskiego Znaku Spadochronowego. Projekt ów został wykonany przez znanego polskiego grafika, sierżanta Mariana Walentynowicza.
Przedstawia on orła w locie nurkowym z wygrawerowaną na rewersie dewizą: „Tobie Ojczyzno”. Odznaka ta była przeznaczona dla spadochroniarzy, którzy ukończyli szkolenie. Do odznaki dla spadochroniarzy, którzy brali udział w walkach, dodawano złoty wieniec, który nurkujący orzeł trzyma w szponach.
23 września 1941 roku w Kincraig w Szkocji odbyły się pierwsze prawdziwe spadochronowe ćwiczenia bojowe, podczas których w obecności generała Sikorskiego został zrzucona cała 4 Brygada.
Po udanych ćwiczeniach generał Sikorski zdecydował zmienić nazwę 4 Brygady Kadrowej Strzelców na Brygadę Spadochronową,z przeznaczeniem do działań zbrojnych w Polsce. Przyznano wtedy również po raz pierwszy Znaki Spadochronowe. 23 września został ustanowiony „Dniem Brygady”. 9 października Generał Sikorski wydał rozkaz, na podstawie którego polska Brygada Spadochronowa została oficjalnie uformowana. Jej dowódcą został pułkownik Stanisław Sosabowski.
8 września 1942 roku dowódca Armii Krajowej (AK), generał brygady Stefan Rowecki, podpisał raport operacyjny nr 154 dotyczący powstania powszechnego. Przyjęto w nim, że ewentualne powstanie w Polsce zostanie wsparte z Zachodu przez polskich spadochroniarzy.
20 października 1942 roku brygadzie przyznano oficjalną nazwę „1 Samodzielna Brygada Spadochronowa” (1SBS). Podlegała ona Naczelnemu Dowódcy Polskich Sił Zbrojnych.
Polska szkoła spadochroniarzy zdobywała coraz większe doświadczenie. Wypracowała nowy system szkoleniowy i została lepiej wyposażona. Różne narodowości m.in. Holendrzy, z powodzeniem korzystały z polskich ośrodków szkoleniowych.