Toespraak burgemeester, mevr. E. Tuijnman
Beste veteranen, dames en heren,
In september 1945 kwamen de eerste Poolse militairen terug naar Driel.
Zij bezochten de graven van hun omgekomen kameraden en het ontroerde hen te zien, dat een jaar na dato er al een monument stond ter nagedachtenis aan hun strijd.
De strijd van de 1ste Poolse Onafhankelijke Parachutisten Brigade onder leiding van Generaal Sosabowski.
Elk jaar kwamen ze terug en kregen hun kinderen en nog later hun kleinkinderen de leeftijd waarop zij in die septemberdagen van 1944 aan hun parachutes boven dit dorp zijn geland.
Er ontstonden vriendschappen tussen de Polen en de inwoners van Driel, die tot op de dag van vandaag voortduren.
Elk jaar ook komen de veteranen naar de herdenking in Driel.
Niet alleen uit Polen, maar vanuit vele werelddelen maken zij de reis om met elkaar en met ons weer stil te staan bij die dagen van toen.
Het ongewisse, de onzekerheid, de angst ook voor wat hen te wachten stond.
Elk jaar worden zij kleiner in getal en er komt een dag dat er geen veteraan meer zal zijn die zelf de herinnering aan de verloren strijd van september 1944 nog met zich meedraagt.
Betekent dat dan dat we niet meer hoeven te herdenken?
Geenszins denk ik.
Want herdenken is niet alleen het herinneren aan wat was, onze dankbaarheid voor het terug krijgen van onze vrijheid ten koste van het meest kostbare: je leven,
maar meer nog, het slaan van een brug naar de toekomst.
Als je dagelijks de kranten leest, het journaal ziet, dreig je het geloof in een wereld zonder oorlog, zonder geweld, honger en angst te verliezen.
Word je soms murw gebeukt door de ellende.
Doet je het geloof dat het anders kan en moet, kwijtraken.
Maar als we ons daarbij neerleggen, verliezen we met elkaar sowieso de oorlog.
Het is daarom zo goed en zo belangrijk dat ieder jaar tijdens de Airborne International Youth Conference jongeren uit verschillende landen zich bezighouden met thema’s als vrijheid en democratie.
Zij immers zijn het die de boodschap naar de toekomst moeten uitdragen, zij zullen de brug naar de toekomst moeten slaan.
De boodschap, die wij leerden door de inzet van onze veteranen.
Dat vrijheid, hoe moeilijk bevochten ook, het waard was, het waard is en blijft om voor te vechten.
In die gedachte staan wij vandaag stil bij vele mannen, vaak jongens nog van de 1ste Poolse Onafhankelijke Parachutisten Brigade, als eerbetoon en grote dankbaarheid voor hun inzet.